به نقل از «آنا»

آیا تولید انرژی بادی به تولید زباله های آن می ارزد؟

تاریخ انتشار: ۲۸ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۲۰۵۰۰

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا از اینترستینگ اینجینیرینگ، مقاله نشریه نیچر حاکی از آن است تا سال ۲۰۵۰ توربین‌های بادی نصب شده در خشکی وقتی به پایان عمر خود می‌رسند می‌توانند حدود ۱۲.۹ میلیون تن زباله تولید کنند که باید با آن مقابله کرد.

تا پایان سال ۲۰۲۲، چین تقریباً ۳۳۵ گیگاوات ظرفیت برای انرژی‌های تجدید پذیر ایجاد کرده بود و متعهد شده است که این میزان را تا سال ۲۰۳۰ سه برابر کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اگرچه این روند برای کسانی که خواستار کاهش اتکای انسان به سوخت‌های فسیلی هستند، دلگرم کننده به نظر می‌رسد، اما می‌تواند یک جنبه نامطلوب نیز داشته باشد.

بر اساس مقاله نیچر، این سوال مطرح می‌شود که وقتی این توربین‌های بادی به پایان عمر ۲۰ ساله خود می‌رسند، با حجم عظیم زباله‌های تولید شده در چند دهه آینده به دلیل ساخت این توربین‌ها و از بین بردن آنها، چه باید کرد.

محققان پیش بینی می‌کنند که تا سال ۲۰۵۰ زباله‌های تولید شده توسط صنعت تولید برق بادی نصب شده در خشکی چین، به ۱۲.۹ میلیون تن برسد.  این رقم معادل وزن سد عظیم Three Gorges «تری جورج»  چین و سی و هفت ناو هواپیمابر کلاس نیمیتز است.

محققان می‌گویند احتمالا این آمار می‌تواند کمتر از رقم واقعی باشد و پیشنهاد می‌دهند میزان زباله‌های تولیدی توسط سیستم‌های انرژی تجدیدپذیر قدیمی می‌تواند تقریبا دو برابر رقم فعلی باشد. تخمین بالای آن‌ها برای زباله ۲۳.۱ میلیون تن است که معادل چهار برابر وزن هرم بزرگ «جیزه» به اضافه ساختمان «امپایر استیت» است.

در حالی که امکان بازیافت حدود ۸۵ تا ۹۵ درصد از توربین‌های بادی وجود دارد، شرکت «وایند یورپ» «WindEurope» گزارش می‌دهد، پره‌های توربین‌ها به دلیل نوع رزینی که معمولاً استفاده می‌کنند، چالش مهمی هستند. به همین منظور، دولت چین به تازگی برنامه‌های خود را برای ایجاد یک سیستم بازیافت جدید برای پنل‌های خورشیدی قدیمی و توربین‌های بادی اعلام کرده است.

هدف این است که تا سال ۲۰۳۰ یک فرآیند بازیافت کاملاً کاربردی عرضه شود.

به گفته کارشناسان، بیشتر زباله‌های توربین‌های بادی به آن درسته از توربین‌ها تعلق دارد که پیش از سال ۲۰۲۵ تولید شده اند. با این حال، تا سال ۲۰۴۰، حدود دو سوم کل زباله ها، از توربین‌های بادی خواهد بود که به پایان عمر خود رسیده اند. منطق این است که از نظر فنی باید امحای توربین‌های بادی از طریق روش‌های دفن زباله و سوزاندن امکان پذیر باشد.

با این حال، این گزینه‌ها به زمین‌های بزرگ نیاز دارند و بازیابی مواد ارزشمند موجود در توربین ها، به ویژه الیاف، در آن‌ها امکان پذیر نیست. علاوه بر این، سوزاندن، مقادیر قابل توجهی گاز‌های گلخانه‌ای تولید می‌کند که برخلاف هدف استفاده از توربین‌های بادی است.

برای مبارزه با این موضوع، محققان اجرای «استراتژی‌های دایره ای» را برای به حداقل رساندن پسماند پیشنهاد کرده اند. آن‌ها معتقدند که استفاده از «طرح‌های مدولار تیغه» می‌تواند بازیافت را آسان‌تر کند. متخصصان همچنین می‌گویند طول عمر توربین‌ها را می‌توان با استفاده از حسگر‌های پیشرفته و فناوری نظارت برای اطمینان از تعمیرات به موقع و کارآمد افزایش داد.

به گفته محققان، پره‌های توربین را می‌توان برای پل‌های عابر پیاده و دکل‌های انتقال، تغییر کاربری داد. با این حال، هشدار می‌دهند عرضه تیغه‌ها ممکن است از تقاضا برای چنین استفاده‌ای فراتر رود. در این مطالعه آمده است راه حل‌های بازیافت در مقیاس بزرگ برای تسریع انتقال به اقتصاد دایره‌ای برای پره‌های توربین‌های بادی و مواد کامپوزیت به فوریت مورد نیاز است.

در حال حاضر، هیچ راه حل تجاری مناسبی برای بازیافت اجزایی مانند ضایعات الیاف شیشه وجود ندارد؛ فرایندی که بازیافت مواد کامپوزیتی را به چالشی فرابخشی تبدیل می‌کند که فراتر از صنعت بادی است.

انتهای پیام/

منبع: آنا

کلیدواژه: محققان خارجی تفکیک زباله توربین چین توربین های بادی توربین ها زباله ها تا سال

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۲۰۵۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دردسرهای افزایش بیش‌ازحد انرژی‌های تجدیدپذیر برای آینده

بهره‌وری انرژی برای آینده‌ای پایدار حیاتی است، با این حال افزایش بیش‌ازحد استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر بدون وجود زیرساخت‌های کارآمد و مدیریت مصرف، جهان را با مشکلات بسیار مواجه می‌کند.

به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، اتلاف انرژی یک مشکل بزرگ است و حدود سه‌چهارم انرژی جهانی به دلیل سیستم‌ها یا زیرساخت‌های ناکارآمد و رفتارهای مصرف نادرست هدر می‌رود. بهره‌وری انرژی اغلب به نفع افزایش ظرفیت انرژی تجدیدپذیر نادیده گرفته می‌شود، حال آن‌که بهبود آن و کاهش اتلاف انرژی می‌تواند انتشار کربن را پایین آورد، در هزینه‌ها صرفه‌جویی کند و بار تولید انرژی سبز را کاهش دهد. از آنجا که دولت‌ها بر توسعه ظرفیت انرژی‌های تجدیدپذیر خود تمرکز می‌کنند، بسیاری از آن‌ها یک عنصر حیاتی برای تقویت امنیت انرژی پاک یعنی مدیریت زباله‌های انرژی را نادیده می‌گیرند.

دردسرهای افزایش اتکا به انرژی‌های تجدیدپذیر

کشورها در سراسر جهان باید سیستم‌های موجود خود را اصلاح کنند تا اطمینان حاصل شود که انرژی در حمل‌ونقل و استفاده از بین نمی‌رود و شبکه‌های برق آماده پذیرایی از پروژه‌های انرژی پاک جدید می‌شوند که انتظار می‌رود طی دهه‌های آینده ارائه شوند.

این توسعه نیازمند تمرکز بیشتر بر کاهش اتلاف انرژی به جای افزایش ظرفیت انرژی تجدیدپذیر است، زیرا جایگزینی انرژی‌های فسیلی با انرژی‌های تجدیدپذیر بدون توجه به کارآمدی و کاهش مصرف در عمل بی‌فایده خواهد بود. یکی از موارد مشکل‌ساز در این زمینه برای اروپا، عرضه بیش از حد پنل‌های خورشیدی از چین به‌دنبال افزایش اهداف ظرفیت انرژی خورشیدی خود توسط دولت‌ها است.

چین در تولید مقادیر زیادی پنل با هزینه کم بسیار موفق بوده است. این امر به تولید بسیار کمتر پنل‌های خورشیدی در مناطق گران‌تر مانند اروپا و اتکای بیشتر به چین برای تهیه پنل‌های خورشیدی در سراسر جهان منجر شده و رقابت تولیدکنندگان داخلی را با مشکل مواجه کرده است. به این ترتیب دولت‌ها به فکر وضع تعرفه‌هایی بر صادرات انرژی‌های تجدیدپذیر چین هستند که به زودی به ایالات متحده نیز راه پیدا خواهد کرد.

انتظار می‌رود چین مقادیر زیادی پنل‌های خورشیدی را به کشورهای سراسر جهان بفروشد و به آن‌ها امکان توسعه پروژه‌های انرژی خورشیدی کم‌هزینه را بدهد. این امر نشان‌دهنده پیشرفت چشمگیر در فناوری انرژی خورشیدی است، با این حال می‌تواند منجر به اتکای بیش از حد به افزایش ظرفیت به جای بهبود کارایی در تمام منابع انرژی و کاهش مصرف انرژی شود.

بهره‌وری انرژی از لحاظ تاریخی بیشترین سهم را در کاهش گازهای گلخانه‌ای به ارمغان آورده است. معرفی مجدد آن برای عصر انرژی‌های تجدیدپذیر و دستیابی به اهداف کربن‌صفر خالص تا سال ۲۰۵۰، بشر را قادر می‌سازد تا به این روند ادامه دهد.

برخورداری از شانس مبارزه با تغییرات آب‌وهوایی و پای‌بندی به توافق‌نامه پاریس در سال ۲۰۱۵ برای رسیدن به هدف کربن‌صفر خالص و حفظ گرمایش جهانی به زیر ۱.۵ درجه سانتی‌گراد، نیازمند بهره‌وری انرژی است. بهره‌وری انرژی می‌تواند یک‌سوم صرفه‌جویی کربن مورد نیاز را تا رسیدن به کربن‌صفر خالص تأمین کند و با برق‌رسانی هرچه بیشتر سیستم انرژی خود، ایجاد انعطاف‌پذیری در عرضه، تقاضا و ذخیره‌سازی انرژی و استفاده مجدد از گرمای اتلاف‌شده، کارایی انرژی را افزایش می‌دهد.

بهره‌وری انرژی در اروپا

مهندسی سیستم انرژی آینده نشان می‌دهد که اتحادیه اروپا و بریتانیا ممکن است بتوانند با به حداکثر رساندن پتانسیل تقاضا، هزینه‌های اجتماعی سالانه ۱۱.۲ میلیارد دلاری را تا سال ۲۰۳۰ و ۱۶.۶ میلیارد دلاری را تا سال ۲۰۵۰ کاهش دهند. این انعطاف‌پذیری به این مناطق کمک می‌کند تا انتشار گاز کربن‌دی‌اکسید خود را تا حدود ۴۰ میلیون تن کاهش دهند و تولید برق از گاز طبیعی را به میزان ۱۰۶ تراوات ساعت یا حدود یک‌پنجم مصرف گاز طبیعی اتحادیه اروپا برای تولید برق نسبت به سال ۲۰۲۲ کاهش دهد. انتقال از سوخت‌های فسیلی به یک سیستم کاملاً الکتریکی می‌تواند تا ۴۰ درصد از مصرف انرژی نهایی را کاهش دهد.

بهره‌وری انرژی در فناوری‌های نوظهور

اطمینان از بهره‌وری انرژی در فناوری‌های نوظهور نیز بسیار مهم است. بازار هیدروژن با سرعتی بالا در حال رشد است، زیرا دولت‌ها و شرکت‌ها در سراسر جهان به دنبال جایگزین‌های سوخت پاک‌تر برای نیرو دادن به صنایعی مانند تولید و هوانوردی هستند. تبدیل انرژی تجدیدپذیر به هیدروژن از طریق الکترولیز به مقادیر زیادی انرژی نیاز دارد که بسیاری معتقدند بهتر است به‌طور مستقیم به‌عنوان برق مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین جهان باید فناوری‌های الکترولیز با راندمان بالا را برای بهبود فرآیند تبدیل و تمرکز بر کاهش تقاضا برای هیدروژن توسعه دهد. به این ترتیب یکپارچه‌سازی استراتژیک بخش‌هایی که گرمای اضافی را برای کاهش تقاضای انرژی و افزایش کارایی به کار می‌برند، ممکن و ضروری است.

تا پایان دهه تا ۵۳ درصد از انرژی ورودی جهانی به‌عنوان گرمای اضافی هدر می‌رود، اما این گرما می‌تواند برای تأمین انرژی ماشین‌آلات و همچنین گرمایش ساختمان‌ها و آب استفاده می‌شود.

سیستم‌های انرژی موجود در سطح جهانی بسیار ناکارآمد هستند و تقاضای انرژی در جهان همچنان در حال افزایش است. بنابراین، دولت‌ها در تلاش هستند تا به سرعت منابع انرژی موجود را با انرژی‌های تجدیدپذیر جایگزین کنند تا از تلاش‌های کربن‌زدایی حمایت کنند. در این میان برای کاهش ناکارآمدی‌ها و مهار مصرف غیرضروری انرژی، کار چندانی انجام نمی‌شود. بهبود بهره‌وری انرژی و کاهش استفاده بیش از حد به کاهش انتشار کربن و همچنین کاهش بار دولت‌هایی که به دنبال افزایش تولید انرژی سبز با سرعتی ناپایدار هستند، کمک می‌کند.

کد خبر 748687